"My name is Mareike and I will be guiding you through this class. For the next 90 minutes, you will focus just on yourself and your breathing. Your meditation starts right now." En tussen 'right' en 'now' pauzeert ze even.
Mareike is Duitse en alle Hot yoga classes worden in het Engels gegeven. Ze wandelt kaarsrecht en vastberaden de zaal door. Ik kijk in de spiegel. Anderhalf uur pleasure en afzien, bring it on.
Voor het eerste en lastigste deel staan we recht. We starten in het midden van onze mat, facing the mirror, hands and feet glued to each other. De eerste pose lijkt een simpele ademhalingsoefening. Is het je eerste les en heb zo'n zwart matje met groene handdoek van de studio? Dan weet je na 3 keer in- en uitademen dat dit geen walk in the park wordt. Ik geraak al snel de tel kwijt en hoop na elke uitademing dat ze zal zeggen "we are slowly closing this posture now" om dan nog twee keer mijn gebogen ellebogen zijwaarts op en neer te laten wapperen. Het heeft een jaar geduurd voor ik doorhad dat wanneer ze zei "breathe in through the nose 1-2-3-4-5-6 and breathe out through the mouth 1-2-3-4-5-6 Laura', ze louder zei en niet Laura. Al die tijd vroeg ik me af wie die Laura toch was die geen 6 tellen deed.
Terug naar de ademhaling. Mond dicht vanaf nu tot het einde van de les. Letterlijk. Niet snel buiten adem even door de mond happen. In langs de neus, uit langs de neus. Allez Steph. De eerste 5 minuten zijn de lastigste, maak ik mezelf wijs. Het zweet sluipt al moedig langs mijn armen.
De sequentie oefeningen is altijd dezelfde en elke pose krijgt twee rondjes. Bij de start van het tweede rondje zegt ze dan "you start where you finished in the first round and push it just a little further." Hoe simpel kan extrinsieke motivatie werken, toch? Ik doe het en zoek de stretch in mijn spanning en rek. I love it and hate it at the same time. "Don't let your mind drift away..." zegt ze zacht. Kan die nu echt in mijn hoofd kijken?
"Have a sip, or skip" zegt ze nu en dan. Jaja, zelfs aan mijn water lurk ik niet ongevraagd. Ik hou van haar sturing. She knows what's best. Ik heb me ondertussen volledig overgegeven aan Mareikes kadans.
De Camel Pose is mijn grootste uitdaging tijdens het tweede, zittend gedeelte van de les. Ik begrijp werkelijk niet hoe ik, recht zittend op mijn knieën met mijn twee handen achterop mijn heupen, mijn bovenlijf naar achter kan hijsen om naar het raam te kijken. Het is duidelijk iets persoonlijk, anderen kunnen het wel. Ik maak me er niet druk in. Al beweeg ik een centimeter. Ik doe mee met de kameel. Soms ook niet. Dan denk ik foert. En gun ik mezelf 2 rondjes Dead Body Pose.
Nadat we de birthday cake hebben uitgeblazen - dat is de laatste, pompende ademhalingsoefening waarbij je zwetend als een gek en hijgend de lucht uit je luchtpijp naar buiten perst - volgt nog enkele minuten welverdiende relaxatie. Mijn lijf zinkt in de mat, mijn handen ploffen uitgeteld naast mij neer. Haar zachte stem begeleidt me tijdens de relaxerende bodyscan van mijn tenen naar mijn hoofd.
"Open your heart. Stay healthy. Stay happy."
Namaste Mareike.
Reactie plaatsen
Reacties